صنایع دستی، فرهنگ ملی

ایران کشوری است با قومیت های گوناگون و هر قوم فرهنگی مخصوص به خود دارد که در توالی سالها به گونه ای خاص شکل گرفته و ماهیت آن قوم را مشخص نموده است. تعلق افراد به فرهنگ قوم خود سبب پایداری و تکوین آن در طول تاریخ شده و هر قومی دارای ادبیات ، موسیقی، پوشاک و آداب و رسوم خاصی شد. با سفری در سرزمین ایران به وضوح میتوان در هر گوشه و کناری شاهد فرهنگی جذاب و متفاوت بود..
اقوام مختلف هر کدام نقش خاصی در یادها بجای می گذارند. در این میان هنر و ابتکار در رفع نیازهای روزمره در خلق صنایع دستی منجر به ماندگاری این کالاها شده . قلم زنی، خاتم کاری، چاقو سازی، ظروف مسی، قالی و قالیچه ها، گلیم بافی و . . . هر کدام ریشه در فرهنگ منطقه خاص خود و نیازهای بومی به همراه ابزار و مواد اولیه بومی منجر به خلق کالای خاص در هر شهر و منطقه شد و با خلاقیت فکری و ذوق هنری آفرینندگان آن و تنوع کالاهای دستی در کشور بوضوح نمایان است که همین امر موجب تمایز  این گونه محصولات از مصنوعات مشابه ماشینی و کارخانه ای است.
صنایع دستی تلفیقی از عناصر فرهنگی، هنری و صنعتی است که با توجه به این شاخصه های مهم که ریشه در فرهنگ و تمدن دیرینه این ملت دارد میتوان آن را به عنوان اشاعه دهنده مهم فرهنگ و تمدن ایرانی و زبان گویای این تمدن غنی در سر تا سر گیتی دانست . هنرهای سنتی نه تنها جزیی از فرهنگ ما،بلکه میراث ارزشمند نیاکان ما پایه و اساس فرهنگ غنی ماست . هنرهای دستی در طول هزاران سال از گذشته های دور تا به امروز توانسته ارتباط خود را با انسانها در هر دورانی حفظ کند . زبان صنایع دستی زبان آرامش است چرا که منعکس کننده روح پاک هنرمند و عجین شده با ذره ذره وجود اوست و راز ماندگاری این صنعت  در این نکته است .
 انسان صنعتی امروز بیشتر محتاج آرامش است . او نیاز دارد راحت فکر کند و بهتر بیاندیشد و وقتی بهتر بیاندیشد میتواند مشکلات را بهتر حل کند و بهره گیری از این صنعت در زندگی روزمره انسانها یعنی وجود همیشگی آرامش در محل کار و زندگی و نباید آنرا از نظر دور اشت .